Mimo,
że styczeń jest zimowym miesiącem, pełnym chłodnych dni
są takie dwa dni, jedyne dwa dni w roku, kiedy każdemu
robi się cieplej na sercu, bo przecież jest to święto
naszych kochanych babć i dziadków. W naszym przedszkolu
zapraszanie babć i dziadków na uroczystość z okazji Ich
święta jest tradycją na stałe wpisaną w repertuar imprez
przedszkolnych.. Każda babcia i dziadek na pewno
powiedzą, że nic tak nie ucieszy ich serc, jak z
radością i uczuciem powiedziany wierszyk czy zaśpiewana
piosenka, a także samodzielnie wykonany prezent..
Dla trzylatków z gr. I był to pierwszy występ dla
dziadków. Odbył się on 25 stycznia w sali rytmicznej
naszej placówki. Dzieci zaprezentowały program
artystyczny, na który składały się wiersze i piosenki
przeplatane tańcami. Maluchy z wielka powagą, ale i z
uczuciem, niektóre z ekspresją deklamowały wierszyki:
Dziś dla Babci słońce mamy
I całuski dla Dziadziusia
Dziś życzenia wnuczek składa
I piosenki śpiewa wnusia.
Aby Babcia i Dziadunio
W zdrowiu długo żyli.
Aby uśmiech dla nas mieli
W każdej wolnej chwili.
Mimo, że dla maluszków z grupy I był to pierwszy
indywidualny kontakt z mikrofonem, poradziły sobie
świetnie. Niejednej babci i dziadkowi zakręciła się
łezka w oku, gdy słuchali życzeń składanych w tej
dziecięcej formie.
Po przedstawieniu wnuki zaprosiły swoich dziadków do
tańca. Wspólnie zatańczyliśmy walczyka, taniec „Nie chcę
cię znać”, ale także szybsze tańce jak „Polka kowbojka”
i „Puszystego kota”. Dziadkowie wykazali się świetną
kondycją i z uśmiechem na twarzy włączyli się do
wspólnej zabawy.
Potem nadszedł czas na wręczanie własnoręcznie
wykonanych przez dzieci upominków dla babci i dziadka i
poczęstunek przygotowany przez nauczycielki i rodziców,
którzy piekli ciasta, przynosili ciasteczka, cukierki i
owoce.
Przy kawie, herbacie i słodkościach była okazja do
indywidualnych kontaktów, wzajemnego poznawania się i
wymiany informacji o wnukach. Dowiedziałam się, że wielu
dziadków przebyło sporo kilometrów, aby uczestniczyć w
tej uroczystości. Tym bardziej cieszy nas, że pomimo
dalekiej drogi, wieku i ograniczeń zdrowotnych przybyli
do naszej placówki i potrafili się bawić razem z nami i
cieszyć się jak dzieci.
Uroczystości tego typu dostarczają wszystkim uczestnikom
wielu radosnych wzruszeń, łączą pokolenia i uczą dzieci
wyrażania szacunku i miłości dla najbliższych.
Jolanta Gągała
